Volgende week donderdag 21 juni starten in Brussel grote onderhandelingen tussen Europese staats- en regeringsleiders over de toekomst van de Europese Grondwet. Het is dan iets meer dan twee jaar geleden dat de Franse en Nederlandse bevolking het voorstel tot Europese grondwet via referendum gekelderd hebben.
Hoewel twee stichtende lidstaten een negatief oordeel hebben geveld, en zeven lidstaten zelfs hun mening nog niet hebben kunnen geven, is het huidig Duits voorzitterschap van de Europese Unie van plan toch nog een ‘gewijzigde’ Europese grondwet in de Europese Raad goed te keuren. Er wordt thans gespeculeerd om het nieuwe verdrag niet meer langer ‘grondwet’ te noemen, maar gewoon een aanvulling op de reeds bestaande EU-verdragen. Het feit alleen al dat deze cosmetische obstructieoperatie dient plaats te grijpen is dubieus.Toch zouden een aantal “kernzaken” uit de weggestemde grondwet ook in dit nieuwe verdrag moeten geïmplementeerd worden. Dit houdt echter een aantal ernstige gevaren in voor de soevereiniteit van de lidstaten én haar burgers. We baseren ons op de oorspronkelijke tekst van de Europese grondwet en de discussienota van EU-voorzitter Angela Merkel waarrond volgende week zal gediscussieerd worden om aan te duiden wat.
Op het vlak van democratie – vooral in haar oorspronkelijke versie zoals het Athene van Pericles die kende – scoren de huidige voorstellen ondermaats. Vorige week nog zei Europees Commissievoorzitter Barroso tegen de Britse premier Tony Blair dat hij zich moet verzetten “tegen het populisme” en dat het Verenigd Koninkrijk zonder meer de gewijzigde grondwet/verdrag moet aanvaarden. Dit kan geïnterpreteerd worden als een duidelijke oorlogsverklaring aan de democratie. Het masker van de Europese Unie valt andermaal af, en daarachter schuilt een verschrikkelijk monster dat vooral niet wil luisteren naar wat de burger te zeggen heeft.
Hoewel de aanvankelijke constitutionele tekst voorzag in een volksraadpleging op burgerinitiatief – en dit een stap in de goede richting is – is het ten eerste opmerkelijk dat het in de hedendaagse discussie hieromtrent oorverdovend stil is, en ten tweede dat het voorstel niet ver genoeg gaat. Volgens de tekst kan de Europese burger een volksraadpleging op getouw zetten indien er minstens één miljoen handtekeningen uit verschillende lidstaten worden verzameld. Het voorstel, dat echter niet bindend is, wordt dan op de tafel van de Europese Commissie ter discussie gesteld. Dit zou beter een bindend voorstel worden.
Om de soevereiniteit van de lidstaten niet nog verder uit te hollen, heeft de Nederlandse regering onlangs voorgesteld om een ‘rode kaart’-systeem te introduceren. Dit houdt in dat wanneer een meerderheid van de nationale parlementen in de Europese Unie het niet akkoord is met een wetgevend voorstel van de Europese Commissie, dit voorstel kan tegengehouden worden. In Merkels discussienota is dit nochtans positieve voorstel afgezwakt tot een ‘oranje’ kaart, wat impliceert dat a) niet een gewone maar een ¾-meerderheid der nationale parlementen het voorstel kan tegenhouden en b) dat het voorstel niet definitief verworpen is, maar de Europese Commissie een nieuw voorontwerp dient op te stellen. Het ware beter geweest het oorspronkelijke Nederlandse voorstel aan te nemen.
Een derde belangrijk punt is het voornemen om de Europese Unie rechtspersoonlijkheid toe te kennen. Deze maatregel zou zeer verstrekkende gevolgen kunnen hebben, want hierdoor krijgt de EU ook de bevoegdheid om in naam van de lidstaten internationale verdragen te ondertekenen op het gebied van buitenlands beleid, defensie en justitiële zaken (tweede en derde pijler bevoegdheden) De kans is zelfs reëel dat de EU hierdoor permanente vertegenwoordiging in de VN-Veiligheidsraad krijgt. Het weze echter duidelijk dat het buitenlands beleid een strikte materie van de lidstaten dient te zijn, teneinde de eigen klemtonen op het internationale toneel te kunnen leggen.
En dan is er nog het Handvest van Fundamentele Rechten. Dit handvest werd als annex bij het Verdrag van Nice (2000) opgesteld, maar heeft geen bindende rechtskracht. Het somt een aantal ‘basisrechten’ op, gaande van de klassieke vrijheden zoals de eerbiediging van de privé-sfeer, maar ook verregaande sociaal-economische en zogenaamde gelijkheidsrechten. Hoewel er beweerd wordt dat het juridisch bindend maken van het Handvest niet meer is dan de bevestiging van het reeds bestaande Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (immers, alle lidstaten van de Europese Unie zijn ook lid van de Raad van Europa en derhalve gebonden door het EVRM), en overigens los van het feit of het EVRM op zich wel zo’n goede zaak is, gaat het EU-Handvest stukken verder, en somt het ondermeer een hele reeks ‘sociale rechten’ op zoals het recht op sociale zekerheid en sociale bijstand. Het risico dat de Europese Unie een syndicalistisch bastion met een vette overheid wordt is dan ook groot. Zo ook het risico dat het Europees Hof van Justitie overspoeld wordt met rechtszaken om de uit het Handvest voortvloeiende rechten af te dwingen. Gezien vooral de felle en terechte weerstand vanuit het Verenigd Koninkrijk en Nederland, wordt dan ook voorgesteld het Handvest uit het nieuwe EU-verdrag te laten (in het voorstel tot Europese grondwet vormde dit handvest een apart hoofdstuk mét bindende rechtswerking), maar om tezelfdertijd er in één artikeltje er een verwijzing naar te maken, zodat het toch bindende werking verkrijgt. Dit is een al te doorzichtige truk. Het Handvest, dat immers niet louter beperkt blijft tot louter civiele rechten en vrijheden, dient radicaal afgewezen te worden. Indien enkele lidstaten wensen te verzuipen in het sop van de zogenaamde ‘actieve welvaartsstaat’ doen zij dit maar alleen.
Tot slot dient er nog gewezen te worden op volgende opmerkelijke passus uit de discussienota van Angela Merkel: “Tezelfdertijd stellen we vast dat er nood is aan een duidelijkere afbakening en definitie van de bevoegdheden van de Unie en de lidstaten.” Gezien de EU vooral veel ‘gedeelde bevoegdheden’ heeft – dit betekent dat zowel de Europese Unie als de lidstaten kunnen optreden – houdt deze bepaling een reëel gevaar in indien er zou worden teruggekeerd naar de principes zoals vervat in de Europese grondwet. Immers, volgens artikel I-12.2 wordt de beslissingsbevoegdheid van nationale staten inzake deze ‘gedeelde bevoegdheden’ uitgeschakeld van zodra de EU zélf met nieuwe wetgeving op de proppen komt. Gezien de zogenaamde ‘gedeelde bevoegdheden’ zaken zoals milieu, consumentenbescherming, sociaal beleid en visserij inhouden, lijkt ons dit duidelijk een aanfluiting van het subsidiariteitsbeginsel dat stelt dat een beslissing zo dicht mogelijk op het niveau van de burger moet worden genomen.
Onze conclusie is dus helder: de Europese Unie moet ermee ophouden om op ondoorzichtige wijze boven de hoofden van de burgers steeds meer en meer bevoegdheden naar zich toe te trekken. Wij stellen daarom voor dat de top van Europese regeringsleiders zich aanstaande donderdag louter beperkt tot een zekere pragmatische hervorming die de interne Europese keuken misschien efficiënter maakt (zoals een einde aan het roterend voorzitterschap van de Europese Raad en de vermindering van het aantal leden van de Europese Commissie), maar geenszins nieuwe bevoegdheden naar zich toetrekt (zoals het juridisch bindend maken van het Handvest van Fundamentele Rechten) of haar macht versterkt (cfr. De aanname van rechtspersoonlijkheid voor de Europese Unie). Ook dient de EU het bindend referendum op volksinitiatief te installeren om haar democratische legitimiteit enigszins te waarborgen. Ten slotte dient de Europese Raad zich eerder te bezinnen of bepaalde bevoegdheidsmateries uit het zogenaamde ‘acquis communautaire’ niet beter naar een lager echelon zoals de nationale staat – of zelfs de soevereiniteit van ieder individu – wordt gedelegeerd.
Indien u ook de mening deelt dat de verdere sluipende machtsusurpatie door de Europese Unie een krachtig halt moet worden toegeroepen, voel u dan vrij deze petitie te ondertekenen. In naam der vrijheid danken wij u.
Tot slot nog dit: gelieve deze petitie ook naar volgende drie niet onbelangrijke personen in dit verhaal door te sturen per 5.000 handtekeningen die deze petitie vergaart: 1) José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie: sg-web-president@ec.europa.eu , 2) Angela Merkel, huidig voorzitter van de Europese Raad: internetpost@bundeskanzlerin.de en 3) Hans-Gert Pöttering, voorzitter van het Europees Parlement: hans-gert.poettering@europarl.europa.eu . Alvast bedankt.
Klik hier om de petitie te tekenen: http://www.petitiononline.com/stopeuro/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten